طرح دانشمندان برای جاده‌سازی در ماه با کمک عدسی و لیزر
تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۱۵۵۱۵
ایتنا - دانشمندان پیشنهاد کرده‌اند که می‌توانیم به خاک ماه لیزر شلیک کنیم تا به ما کمک کند در ماه زندگی کنیم.
یک بررسی جدید نشان می‌دهد که با گداختن خاک ماه به شکل یک ماده جامدتر و لایه‌لایه‌تر ممکن است بتوانیم روی سطح ماه جاده‌های هموار و سکوهای فرود بسازیم.
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، بسیاری از سازمان‌های فضایی از جمله ناسا برای ایجاد پایگاه‌های نیمه‌دائمی در ماه برنامه‌هایی دارند که هم به ما امکان می‌دهند ماه را بهتر بررسی کنیم و هم از آنها به عنوان ایستگاهی در مسیر مریخ و سایر نقاط منظومه شمسی استفاده کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با این حال، سطح ماه مکان سختی برای فرود و زندگی است. به نظر می‌رسد که فرودگرها گردوغبار خاک را پرتاب می‌کنندــ و گرانش کم سبب می‌شود که گردوغبارها پس از به هم خوردن در هوا معلق و احتمالا به تجهیزات فضاپیماها وارد شوند.
به این ترتیب، سکونت‌گاه‌های آینده ماه ممکن است به جاده‌ها و سکوهای فرود محکم نیاز داشته باشند تا به ما امکان سفر به ماه و پیرامون آن را بدهند. اما با توجه به هزینه این کار، بعید است بتوانیم مواد را برای ساخت آنها حمل کنیم و این دانشمندان را وادار می‌کند آنچه را که همین‌طور در آنجا موجود است، بررسی کنند.
دانشمندان در این مطالعه جدید این را بررسی کردند که آیا می‌توان خاک ماه را با استفاده از لیزر به چیزی سخت‌تر و استوارتر تبدیل کرد یا خیر و آنها تاحدی موفق شدند و دریافتند که گردوغبار ماه را می‌توان گداخت و به یک ماده جامد تبدیل کرد.
آنها از گونه‌هایی از لیزرهای با اندازه و انواع مختلف استفاده کردند تا ببینند چه چیزی تولید خواهد شد. بهترین آنها یک پرتو لیزر با قطر ۴۵ میلی‌متری برای ایجاد اشکال مثلثی توخالی با اندازه حدود ۲۵۰ میلی‌متر بود.
آنها پیشنهاد می‌کنند که این قطعات را می‌توان کنار هم قفل کرد تا سطوح جامد ایجاد کنند و می‌توان آنها را در سراسر سطح ماه قرار داد و سپس از آنها به عنوان جاده و سکوی فرود استفاده کرد.
همین شیوه در ماه به یک عدسی حدود ۲.۳۷ مترمربعی نیاز دارد که باید از زمین به آنجا منتقل شود. در ادامه می‌توان به جای استفاده از لیزر، از آن عدسی برای کانونی کردن نور خورشید استفاده کرد و به این ترتیب این امکان را فراهم کرد که مواد با تجهیزات نسبتا کوچکی ساخته شوند.
این طرح در مقاله‌ای با عنوان «ساخت گداخت و ذوب لیزری عناصر بزرگ شبیه‌سازی‌شده رگولیت ماه برای روکش کردن و هموار کردن سطح ماه» گزارش شده که در مجله «ساینتیفیک ریپورتز» منتشر شده است.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: کره ماه فضا ناسا منظومه شمسی سطح ماه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۱۵۵۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
باور دانشمندان درباره میزان هوش «تی‌رکس‌ها» دگرگون شد
به نظر می‌رسد تی‌رکس‌ها ساده‌لوح‌تر از آن چیزی بودند که دانشمندان تصور می‌کردند.
به گزارش ایسنا، اگرچه تیرانوسوروس رکس ممکن است بازوهای کوچکی داشته باشد، اما دانشمندان تا به حال عموما فکر می‌کردند که این پادشاه دایناسورها مغز بسیار بزرگی دارد. مطالعات قبلی نشان می‌داد که تی رکس کاملا باهوش بوده و هوشی تقریبا معادل با میمون‌های امروزی داشته است. اما اکنون محققان دانشگاه بریستول این باور را به چالش کشیده‌اند. یک گروه بین‌المللی متشکل از دیرینه‌شناسان، دانشمندان علوم رفتاری و عصب‌شناسان اکنون اعلام کرده‌اند که این گروه از دایناسورها به اندازه خزندگان باهوش بوده‌اند و هوش آنها با هوش پستانداران همخوانی نداشته است.
به نقل از اس‌اف، محققان برای بررسی این موضوع، اندازه و ساختار مغز دایناسورها را دوباره بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که این موجودات بیشتر شبیه کروکودیل‌ها و مارمولک‌ها رفتار می‌کنند.
یک پروژه تحقیقاتی منتشر شده در سال ۲۰۲۳ ادعا کرد که دایناسورهایی مانند تی‌رکس تعداد بسیار زیادی نورون داشته‌اند و بنابراین، هوشمندتر از آنچه تصور می‌شد هستند. در آن زمان، محققان گفتند که این تعداد بالای نورون‌ها می‌تواند مستقیما بر هوش، متابولیسم و تاریخ زندگی آنها تأثیر بگذارد و دانشمندان در نهایت به این نتیجه رسیدند که تی‌رکس در برخی از عاداتش تقریبا شبیه میمون بوده است. این محققان انتقال فرهنگی دانش و همچنین استفاده از ابزارها را به عنوان نمونه‌های بالقوه ویژگی‌های شناختی که دایناسورها ممکن است داشته باشند، ذکر کردند.
با این حال، در آخرین تحقیق که در آن هیدی جورج(Hady George) از دانشگاه بریستول، دکتر دارن نیش(Darren Naish) از دانشگاه ساوتهمپتون، دکتر کای کاسپار(Kai Caspar) از دانشگاه هاینریش هاینه، دکتر کریستین گوتیرز-ایبانز(Cristian Gutierrez-Ibanez) از دانشگاه آلبرتا دکتر گرانت هورلبرت(Grant Hurlburt) از موزه سلطنتی انتاریو حضور داشتند نگاهی دقیق‌تر به روش‌های مورد استفاده برای پیش‌بینی اندازه مغز و تعداد نورون‌ها در مغز دایناسورها انداخته شد. این رویکرد باعث شد تا محققان به این نتیجه برسند که فرضیات قبلی در مورد اندازه مغز دایناسورها و تعداد نورون‌های موجود در مغز آنها تا حد زیادی غیرقابل اعتماد بوده است.
این یافته‌ها پس از دهه‌ها تجزیه و تحلیل به دست می‌آیند که هم دیرینه‌شناسان و هم زیست‌شناسان به طور کامل اندازه و آناتومی مغز دایناسورها را بررسی کردند. نتایج به دست آمده به محققان کمک کرد تا رفتار و سبک زندگی این جانوران ماقبل تاریخ را استنباط کنند. اطلاعات مربوط به مغز دایناسورها علاوه بر اشکال خود حفره‌ها، از مواد معدنی درون حفره مغز، به نام اندوکاست، به دست آمده است.
نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند که اندازه مغز دایناسورها، به ویژه لوب جلویی، بیش از حد در نظر گرفته شده است، به این معنی که تعداد نورون‌ها نیز بیش از تصور شده است. علاوه بر این، مطالعه جدید نشان می‌دهد که به هر حال تخمین تعداد نورون‌ها راهنمای قابل اعتمادی برای میزان هوش نیستند.
نویسندگان مطالعه استدلال می‌کنند که برای بازسازی قابل اعتماد زیست‌شناسی گونه‌های منقرض شده، دانشمندان باید به شواهد متعددی از جمله آناتومی اسکلتی، بافت شناسی استخوان، رفتار خویشاوندان زنده و رد فسیل‌ها نگاه کنند.
هیدی، توضیح می‌دهد: تعیین هوش دایناسورها و سایر حیوانات منقرض شده به بهترین وجه با استفاده از چندین رشته شواهد از آناتومی ناخالص گرفته تا ردپای فسیلی به جای تکیه بر تخمین تعداد نورون‌ها انجام می‌شود.
دکتر اورنلا برتراند(Ornella Bertrand) می‌گوید: تعداد نورون‌ها پیش‌بینی‌کننده‌های خوبی برای عملکرد شناختی نیستند، و استفاده از آنها برای پیش‌بینی هوش در گونه‌های منقرض شده می‌تواند منجر به تفسیرهای بسیار گمراه‌کننده شود.
دکتر نیش نتیجه می‌گیرد: این احتمال که تی رکس به اندازه یک میمون بابون باهوش بوده باشد، جذاب و ترسناک است. اما مطالعه ما نشان می‌دهد که چگونه تمام داده‌هایی که در اختیار داریم با این ایده مخالف هستند. آنها بیشتر شبیه کروکودیل‌های غول پیکر هوشمند بوده‌اند و این نیز به همان اندازه جذاب است.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت